Αγαπητέ κύριε Γιώργο,
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μου δώσατε ένα λόγο να΄μαι περήφανη που είμαι άνθρωπος , όταν γύρω μου υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να μην είμαι!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μου αποδείξατε πως τα απλά πράγματα είναι και τα πιο όμορφα και γιατί είστε ένας άνθρωπος που δεν θα ξεχάσω όσα χρόνια και αν περάσουν!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μας ανοίξατε το πλούσιο φτωχικό σας και γιατί το μέλι σας είναι το πιο νόστιμο μέλι που έχω γευτεί!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μου δείξατε σε τι πολυτέλεια ζω, πόσο ευτυχισμένη είμαι και πως η ζωή θέλει μόνο μια κιθάρα και μια όμορφη παρέα!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μου μάθατε πως όταν δίνεις ένα πράγμα απ' την καρδιά σου, η ζωή σου δίνει πίσω δέκα και γιατί αν όλοι ήμασταν σαν εσάς , ο κόσμος μας θα ήταν υπέροχος!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μου δείξατε ότι ήρωας δεν είναι αυτός που δίνει αυτό που του περισσεύει αλλά αυτός που δίνει αυτό που δεν έχει και γιατί τους μεγαλύτερους ήρωες δεν τους έγραψε κανένα βιβλίο και δεν άκουσε ποτέ κανείς για αυτούς!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί θέλω να σας ευχηθώ να είστε πάντα καλά, εσείς και τα τέσσερα υπέροχα παιδιά σας!
Φτάνοντας στην Γαύδο και αντικρίζοντας την γύμνια του νησιού αναρωτιέμαι γιατί κάποιος να επιλέξει να ζήσει εδώ τον 21ο αιώνα. Το καραβάκι ίσα που μεταφέρει τρόφιμα για τους 46 κατοίκους δυο φορές την εβδομάδα και το νερό δεν φτάνει ούτε για γαργάρες. Οι συνθήκες μου θυμίζουν περισσότερο την γειτονική Αφρική παρά την Κρήτη!
Βράδυ..και ο κύριος Γιώργος, μόνιμος κάτοικος του νησιού εδώ και 20 χρόνια, μας προσκαλεί στο σπίτι του όπου ζει με τα τέσσερα παιδιά του. Τα μάτια του δείχνουν από μόνα τους μια ιστορία και το χαμόγελο του ένα είδος ευτυχίας που δεν ήξερα. Το ξυπόλυτο αγοράκι και οι αδερφές του μας φέρνουν καρέκλες. Αλλά γιατί στο μικρό του σπίτι, σε αυτό το μοναχικό νησί, να έχει 20 καρέκλες; Λες και μια ζωή περίμενε εκείνη τη νύχτα. Το χαμηλό τραπέζι γεμίζει πιάτα με νόστιμο μέλι, παξιμάδι, ντομάτες , ντολμαδάκια και παγωμένο νερό , που τόσο μας είχε λείψει! Καθώς τρώω την πρώτη μπουκιά αναρωτιέμαι τι θα φάνε αύριο! Τα χαμόγελα τους γεμίζουν με χαρά και περηφάνια την καρδιά μου. Από το πουθενά έφερε μια κιθάρα και περάσαμε όλο το βράδυ τραγουδώντας όλοι μαζί στην μικρή αυλή του. Τραγούδια που δεν ήξεραν αλλά τους αρκούσε να τραγουδάμε εμείς και εκείνοι να παίζουν παλαμάκια και να γελούν. Ένας χωριανός περνάει απ' έξω και του φωνάζει να δει την ευτυχία του!
Και εκεί που τραγουδάμε, παρατηρώ στον τοίχο ένα πλεκτό που απεικονίζει το νησί μας. Μια Κρήτη που τον έχει ξεγράψει απ' τον χάρτη αλλά μάλλον δεν τον νοιάζει.
Και εκεί που τραγουδάμε , παρατηρώ και πάλι την ευτυχία στα μάτια του. Μια ευτυχία που αυτή την φορά την ξέρω. Την έμαθα! Μου την έμαθε!
Η ευτυχία του να έχω όμορφους ανθρώπους δίπλα μου.
Η ευτυχία που κρύβεται στα απλά, καθημερινά πράγματα.
Μια ευτυχία που κανένα παξιμάδι και κανένα νερό δεν μπορεί να την εξαγοράσει.
Και φεύγοντας δεν αναρωτιέμαι πια γιατί κάποιος να επιλέξει να ζήσει εδώ.
Η ευτυχία τελικά κρύβεται μέσα μας και αρκεί μια νύχτα και ένα τραγούδι για να ξεπροβάλλει!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μου δώσατε ένα λόγο να΄μαι περήφανη που είμαι άνθρωπος , όταν γύρω μου υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να μην είμαι!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μου αποδείξατε πως τα απλά πράγματα είναι και τα πιο όμορφα και γιατί είστε ένας άνθρωπος που δεν θα ξεχάσω όσα χρόνια και αν περάσουν!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μας ανοίξατε το πλούσιο φτωχικό σας και γιατί το μέλι σας είναι το πιο νόστιμο μέλι που έχω γευτεί!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μου δείξατε σε τι πολυτέλεια ζω, πόσο ευτυχισμένη είμαι και πως η ζωή θέλει μόνο μια κιθάρα και μια όμορφη παρέα!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μου μάθατε πως όταν δίνεις ένα πράγμα απ' την καρδιά σου, η ζωή σου δίνει πίσω δέκα και γιατί αν όλοι ήμασταν σαν εσάς , ο κόσμος μας θα ήταν υπέροχος!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί μου δείξατε ότι ήρωας δεν είναι αυτός που δίνει αυτό που του περισσεύει αλλά αυτός που δίνει αυτό που δεν έχει και γιατί τους μεγαλύτερους ήρωες δεν τους έγραψε κανένα βιβλίο και δεν άκουσε ποτέ κανείς για αυτούς!
Σας γράφω αυτό το γράμμα γιατί θέλω να σας ευχηθώ να είστε πάντα καλά, εσείς και τα τέσσερα υπέροχα παιδιά σας!
Φτάνοντας στην Γαύδο και αντικρίζοντας την γύμνια του νησιού αναρωτιέμαι γιατί κάποιος να επιλέξει να ζήσει εδώ τον 21ο αιώνα. Το καραβάκι ίσα που μεταφέρει τρόφιμα για τους 46 κατοίκους δυο φορές την εβδομάδα και το νερό δεν φτάνει ούτε για γαργάρες. Οι συνθήκες μου θυμίζουν περισσότερο την γειτονική Αφρική παρά την Κρήτη!
Βράδυ..και ο κύριος Γιώργος, μόνιμος κάτοικος του νησιού εδώ και 20 χρόνια, μας προσκαλεί στο σπίτι του όπου ζει με τα τέσσερα παιδιά του. Τα μάτια του δείχνουν από μόνα τους μια ιστορία και το χαμόγελο του ένα είδος ευτυχίας που δεν ήξερα. Το ξυπόλυτο αγοράκι και οι αδερφές του μας φέρνουν καρέκλες. Αλλά γιατί στο μικρό του σπίτι, σε αυτό το μοναχικό νησί, να έχει 20 καρέκλες; Λες και μια ζωή περίμενε εκείνη τη νύχτα. Το χαμηλό τραπέζι γεμίζει πιάτα με νόστιμο μέλι, παξιμάδι, ντομάτες , ντολμαδάκια και παγωμένο νερό , που τόσο μας είχε λείψει! Καθώς τρώω την πρώτη μπουκιά αναρωτιέμαι τι θα φάνε αύριο! Τα χαμόγελα τους γεμίζουν με χαρά και περηφάνια την καρδιά μου. Από το πουθενά έφερε μια κιθάρα και περάσαμε όλο το βράδυ τραγουδώντας όλοι μαζί στην μικρή αυλή του. Τραγούδια που δεν ήξεραν αλλά τους αρκούσε να τραγουδάμε εμείς και εκείνοι να παίζουν παλαμάκια και να γελούν. Ένας χωριανός περνάει απ' έξω και του φωνάζει να δει την ευτυχία του!
Και εκεί που τραγουδάμε, παρατηρώ στον τοίχο ένα πλεκτό που απεικονίζει το νησί μας. Μια Κρήτη που τον έχει ξεγράψει απ' τον χάρτη αλλά μάλλον δεν τον νοιάζει.
Και εκεί που τραγουδάμε , παρατηρώ και πάλι την ευτυχία στα μάτια του. Μια ευτυχία που αυτή την φορά την ξέρω. Την έμαθα! Μου την έμαθε!
Η ευτυχία του να έχω όμορφους ανθρώπους δίπλα μου.
Η ευτυχία που κρύβεται στα απλά, καθημερινά πράγματα.
Μια ευτυχία που κανένα παξιμάδι και κανένα νερό δεν μπορεί να την εξαγοράσει.
Και φεύγοντας δεν αναρωτιέμαι πια γιατί κάποιος να επιλέξει να ζήσει εδώ.
Η ευτυχία τελικά κρύβεται μέσα μας και αρκεί μια νύχτα και ένα τραγούδι για να ξεπροβάλλει!
