7....17

..Θυμάμαι την πρώτη μέρα που μπήκε στο δωμάτιο
Η μαμά το κρέμασε στον φούξια τοίχο, ακριβώς απέναντι απ'το κρεβάτι!
Εκείνο το ενοχλητικό τικ-τακ-τικ-τακ... με κρατούσε πολλές φορές ξύπνια..

~Ήμουν μόλις 7! Κάθε μεσημέρι, μετά το φαγητό, που ο μπαμπάς πήγαινε για τον καθιερωμένο μεσημεριανό ύπνο, η μαμά μας έβαζε και εμάς να ξαπλώνουμε για να κάνουμε ησυχία!
Όσο ήμουν ξαπλωμένη το κοιτούσα αγκαλιά με το λούτρινό μου και ήθελα να γυρίσω με τα μικρά μου δαχτυλάκια τους δείκτες! Τον μικρό στο 6 και τον μεγάλο στο 12. Ο μπαμπάς θα ξυπνούσε και εγώ θα μπορούσα να αρχίσω το παιχνίδι με την αδερφή μου! Θα μπορούσα να κάνω όση φασαρία θέλω, θα μπορούσα να κατέβω στην γειτονιά με την Αγγελική και την Μαρία, να πάω βόλτα με το ποδήλατο, να παίξω μπάλα..
Και τότε θα το σταματούσα..Σε εκείνη την ώρα που έπαιζα με την Barbie μου, σε εκείνη την ώρα που έπαιζα το καινούργιο μου επιτραπέζιο,σε εκείνη την ώρα που τραγουδούσα ''τα παπάκια στη σειρά'' με την αδερφή μου, σε εκείνη την ώρα που ήμουν το πιο ευτυχισμένο παιδάκι στο κόσμο όλο!
Και το βράδυ που έπεφτα και πάλι για ύπνο; Θα το γυρνούσα ξανά..Τον μικρό στο 8 και τον μεγάλο στο 12. Να ξημερώσει γρήγορα, να πάω σχολείο, στους φίλους μου και στο παιχνίδι!

Και τώρα είμαι 17! Και το ρολόι είναι ακόμα εκεί..
Το τικ-τακ-τικ-τακ ούτε που ακούγεται πια...
Ακόμα το κοιτάω όταν ξαπλώνω αλλά αυτή την φορά τα πράγματα είναι αλλιώς!
Ο ύπνος πλέον έχει γίνει πολυτέλεια μα και μεγαλύτερη ανάγκη, και το μόνο που θέλω είναι να σταματήσω κ πάλι τους δείκτες!
Όοχι στις 6 όμως... Στις 6 δεν παίζω πια, ούτε κατεβαίνω στην γειτονιά.. έχω μάθημα και δεν παλεύεται !
Τώρα θέλω να το σταματήσω την στιγμή που είμαι ξαπλωμένη και το κοιτώ, αγκαλιά με το ίδιο λούτρινο! [Μάλλον το μόνο πράγμα που έχει μείνει ίδιο αυτά τα δέκα χρόνια]
Και φυσικά έχετε καταλάβει τι θέλω να κάνω όταν πάει 6.... [να το γυρίσω]
Αλλά το κακό είναι ότι δεν είμαι σπίτι για να το γυρίσω και το ρολόι του φροντιστηρίου δεν μου ανήκει.


Πάντως αν με ρωτήσετε... και αν μπορούσα γυρνώντας του δείκτες να τρέχω και τις μέρες,
τώρα δεν θα τους πήγαινα σε κανένα 6 και σε κανένα 8!
Θα τους γυρνούσα τόσες φορές ώστε να έρθει το Καλοκαίρι!!
Αυτό το καλοκαίρι που πάλι θα θέλω να σταματάω το ρολόι μου στις ώρες που με κάνουν ευτυχισμένη και όχι διαβασμένη!

Υ/Γ: Καλά να μην μας αφήνουν χρόνο για βόλτα αλλά τον έρωτα σου πότε θα τον δεις;